UTOPIE EN SCHOONHEID

… oh, wie zou de siderische boomgaard van utopie kunnen betreden op zoek naar schoonheid,
en zijn zaden zalvend met licht van de Lichaam-Ziel,
- die ene, die van Christus en Elia -
breng ze en laat ze hier zaaien, in het centrale deel van de borst,
in zijn trommelvlies: de stem van het hart...
… daarom, en van de hoge luit die ik noem,
Moge het offeraltaar en de zee van brons of kristal mij waard zijn,
dat uit het brood van het voorstel en de gouden kandelaar het goddelijke geschenk en zijn primeur voortkomen,
en dat ze allemaal, tot lof van de wierook en het ondoorgrondelijke goddelijke licht, naar mij luisteren en spreken,
en dat ook, en evenzo, repliceer het en maak mijn zeer fragiele wezen:
de triviale stappen die ik nog steeds ben en neem,
de venkels en huilen,
de kiezels,
de swingende wedstrijd,
degene die mijn huistempel verlicht en hier breng ik zulke gracieuze en ellendige verzen uit,
de zeer beginnende en korte vonk, zeg ik,
en tegelijkertijd verborgen, en mager, en onhandig, en grijs, onbelangrijk en minimaal. ...

***

Antonio Justel Rodriguez
https://www.orindepanthoseas.com
***