Vuurtorens
verstrijkend . . .
draaiende
op golven van tijd,
tijdverdrijvende
lichtblikke
van de donkerheid,
met sterren verwant,
zoeklicht,
aftastend de einder . . .
Anker,
de drijvenden
onzeker zwerfenden
zoekend naar
land,
knipoogt de toeverlaat,
die verte
wil vangen
met armen van licht,
maar zelf aan de klip
is geband . . .
Jouw Verstrooit-Zijn
mijn Middelpunt
jij
thuisbrenger
JIJ.
© Marcel Verboort
Toutes les droites appartiennent à son auteur Il a été publié sur e-Stories.org par la demande de Marcel Verboort.
Publié sur e-Stories.org sur 14.10.2021.
Contribution antérieure Prochain article
Plus dans cette catégorie "La Vie" (Poèmes en néerlandais)
Other works from Marcel Verboort
Cet article t'a plu ? Alors regarde aussi les suivants :