Herfst: realiteit en lied

... soms, wanneer je tussen verveling en eenzaamheid loopt,
Wanneer de wind en het gerucht van de gevallen bladeren met je meegaan, rollend en je begeleidt,
Je zult plotseling een gemompel van stemmen voelen en je zult opstarten, het bloed even stoppen,
zijn snelle geheugen en de hitte die het heeft;
[... en nee, niets zal angstig zijn, omdat je de opgewonden nostalgie zult negeren en je zult de vlucht opnieuw opvoeden
en je zult fladderen om de huid te verbranden]
... Er is, en inderdaad, een lange helderheid voor de herfst: rozen, gestrande dagen
In prachtige tempels van as en limoen, angst en twijfel, en puur vuur,
IJszeeën waarmee de geest kijkt en nabij de donderende wakes van eindeloze passie;
[Maar een jeugdblaas eindigt altijd bij ons]
... is de opstand van intieme zwaan, de laatste esteror tegen schaduwen,
tegen die uiteindelijke verveling en het meedogenloze geluid van eenzaamheid;
... Niemand, niemand kan deze nederlaag voorkomen, zelfs niet het geluid van deze vogels van mij,
Mijn borst, bloed, het onherleidbare vreugdevuur van het hart.
***
Antonio Justel
<https: www.oirondepanthoseas.com>
***