WIJ ZIJN AL ANDEREN ...

...de zomer vertrekt;
er is zoiets als flauwvallen, een gevoel als gebroken lucht en koude glans,
alsof de dingen van hier tot daar een rictus van intense en verwachtingsvolle droefheid oproepen;
.... en toch is alles vol en rust,
of vermoeid kruist als een os die de pogingen van de wereld om naar huis terug te keren beschermt;
...nu zijn we al anderen;
De leeuwerik trilde al rond het middaguur in het bloed
en nu, de klimplant, met zijn tinnen bladeren,
de schaduw kraakt ons en raakt onze schouders;
…en het hart weet het en beeft,
dus pakt hij onbewust zijn kleine bezittingen in willekeurige volgorde op:
de fonteinen, de diepe droogtes,
de gal,
de stem,
de totale passie,
dood;
...zwerm mussen komen voorbij.
***
Antonio Justel/Orion van Panthoseas
https://oriondepanthoseas.com
***