“laß mich bei dir sein,
so nah bei dir sein”
laat me het geschilderd medaillon zijn
dat je borst hoort kloppen
de fijne V van je uitgesneden hals
schuif je zwarte ogen uit
verstop me in je diepe grotten
giet me in als een fossiel
van al het valse licht vergeten
en verhaal me dan opnieuw
over zon, maan; de planeten
ik zal olie zijn op je stem
nu ik geen barst meer zie
(Ruud Poppelaars)
Toutes les droites appartiennent à son auteur Il a été publié sur e-Stories.org par la demande de Ruud Poppelaars.
Publié sur e-Stories.org sur 30.03.2009.
Contribution antérieure Prochain article
Plus dans cette catégorie "Amour et Romantisme" (Poèmes en néerlandais)
Other works from Ruud Poppelaars
Cet article t'a plu ? Alors regarde aussi les suivants :