VERLATEN LAND

...en nee, niemand komt hier meer, niemand brengt zijn middagen door in de herfstzon
noch zal iemand de schade van tijd en stilte herstellen,
noch zal iemand zich herinneren dat daar, onder de pruimen en wilgen,
Ik heb mijn zoon verwekt;
...de wind zal in de winter huilend voorbijtrekken, en zelfs de wolven, de kraaien en de mist
Ze zullen gewond raken door eenzaamheid en heel ver gaan,
want zij zullen hun ontmoeting met een enorme angst vrezen
die de deuren en de gebroken stenen uitademen, de gevallen dakrand,
het vijandige en verlaten land;
Niemand zal het spoor vinden van een bloeiende amandelboom,
niemand de zee,
niemand een pad,
noch iemand, niemand een licht;
...en als deze enorme schade aan de borst ontstaat, zonder verder oponthoud, onherstelbaar,
een wond van liefde, gruwelijk en nieuw leven ingeblazen, grijpt de pijn vast en vernietigt de woorden.
***
Antonio Justel/Orion van Panthoseas
https://www.oriondepanthoseas.com
​***